Którego spotkania z psychologiem bądź pedagogiem sobie nie przypomnę, każdy powtarzał jedno - "klocki". Najprostsza zabawa a tak wiele dziecku daje. Rozwija umiejętności manualne, koordynację ruchową jak i uczy zabawy "na niby".
Gdy pojawił się Kornel w naszym życiu to automatycznie pojawiła się tonaaaa zabawek. Początkowo niewinne grzechotki, gryzaczki. Z czasem zaczęliśmy go bombardować zabawkami, które świecą, grają, tańczą. Błąd? Źli z nas rodzice? Chyba nie, bo chcieliśmy mu dać wszystko co w naszym mniemaniu jest najlepsze. Jak się później okazało najlepsze jest to, co jest najprostsze - klocki.
Pierwsze zabawy dziecka z klockami to przede wszystkim nauka chwytania. Pojawi się rzucanie (najczęściej "na oślep"), stukanie o podłogę bądź o inne przedmioty wydające dźwięk.
W późniejszym etapie pojawią się pierwsze budowle. Nie liczcie na coś skomplikowanego. Pierwsza zapewne będzie wieża. Wówczas zauważycie jak klocki powoli rozwijają umiejętności manualne Waszego dziecka, jak rozwija postrzeganie wzrokowe wraz z ruchem ręki. Dziecko będzie budowało coraz świadomiej, ale jednocześnie pozna związek przyczynowo-skutkowy. Jak? Uderzona wieża upadnie. Pamiętam jak Kornel był mały budował wieżę a później stukał paluszkiem i je rozwalał. W późniejszym etapie życia, gdy uczestniczył w zajęciach logopedycznych i rozwijał aparat mowy ćwiczenia z zajęć przenosił również na zabawę klockami. Jak? Kojarzycie z zajęć logopedycznych dmuchanie piórka bądź wiatraczka? Kornel budował wieżę i dmuchał. Dmuchał tak mocno aż wieża upadła. Chociażby po takim zachowaniu widać, że do klocków wraca się na wielu etapach życia dziecka.
Klocki rozwijają również a może przede wszystkim wyobraźnię i kreatywność. Właśnie ze względu na swoją prostą formę mobilizują dziecko do stworzenia świata w jakim chcą się bawić. Co za tym idzie rozwijają umiejętność zabawy "na niby". Jeżeli dziecko chce się bawić w dom, to musi ten dom zbudować, właściwie skonstruować. Ustawić więcej klocków aniżeli do prostej wieży.. Tutaj pojawiają się elementy orientacji przestrzennej a jednocześnie dziecko ćwiczy koncentrancję.
W następnym poście postaram się opisać Wam jak wykorzystujemy klocki przy domowej terapii SI a w szczególności w ćwiczeniu przekraczania linii środka.
Właśnie zauważyłam, że cały czas piszę Wam "dziecko uczy się/ dziecko nabywa..." a wiecie co fajnego dają Wam klocki? Wspólną zabawę. Wspólne decyzje. Dzielenie się.
Teraz pytanie: Jakie klocki wybrać?
Najprostsze. Klocki drewniane. Polecam te kolorowe. Ewentualnie zestaw wzbogacony o różne kształty. Ja jestem wielką fanką klocków z Biedronki. Świetna jakość wykonania, żywe kolory. Cóż więcej można chcieć od klocków.
Zgadzam się, że klocki są rewelacyjne. Ale wszystko zależy od wieku dziecka. Nasz cynek w wieku około 1 roku dostał zestaw drewnianych klocków takich, jak na zdjęciach.Zabawa była świetna póki stukał i rzucał klockami. Szybko jednak chciał zacząć coś budować, ale niewprawione rączki jeszcze nie dawały rady i mały się złościł. Tu wybawieniem stało się Duplo, bo te klocki da się łączyć, dzięki czemu nie rozwalają się, gdy dziecko próbuje postawić kolejny element. Klocki drewniane doczekały się swojego czasu dopiero bliżej drugich urodzin a teraz (3,5 roku) są jedną z ulubionych zabawek Młodego :-)
OdpowiedzUsuńU nas Kornel dostał pierwsze klocki w wieku około 1,5 roku. Również skończyło się na rzucaniu i nieporadnych próbach ustawianiu klocka na klocek. Większe zainteresowanie pojawiło się w późniejszym wieku, gdy zauważył, że z klocków można coś zbudować. Teraz ma ponad 5 lat i nadal chętnie do nich powraca, budując garaże dla aut :)
UsuńBardzo fajny wpis. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńKlocki są na tyle fajne, ze przede wszystkim rozwijają nasze dzieci i uczą kreatywności oraz motoryki. Ja swoim dzieciakom bardzo chętnie kupuję klocki z https://modino.pl/klocki-clemmy i z tego co widzę, to również one chętnie się nimi bawią.
OdpowiedzUsuń